می توانید همان توضیحاتی را که به خود کودک داده اید به برادران و خواهرانش نیز بدهید. در این میان حضور یا عدم حضور کودک اهمیتی ندارد در مورد خطای ضمن اموختن و مبارزه با آن هیچ چیز اسرارامیزی وجود ندارد همه ما می توانیم مثال هایی ارائه کنیم حتی برادران و خواهرانش نیز می توانند در این مورد مثال هایی ارائه کنیم.اگر لکنت برای انها به این صورت توصیف شود(خطای ضمن اموختن) تشخیص انچه به کودک بیشتر کمک می کند اسان تر می شود. گذشته از همه این موارد اگر خواهرها و و برادرها نیز در فراگیری یک فعالیت دچار خطا و مشکل شوند از دیگران خواهند خواست که به انها فرصت کافی بدهند تا خودشان علی رغم خطا کردن به فعالیت ادامه دهند و ان را اصلاح کنند از دیگران خواهند خواست ارام بمانند و تحمل کنند و در فعالیت انها دخالت نکنند و فعالیت را به جای انان انجام ندهند. دقیقا همین مطالب برای کودک مبتلا به لکنت نیز صادق است یعنی فرد لکنتی خطا می کند و همین انتظارات را از دیگران دارد و می کوشد که گسیختگی های گفتارش را حل و فصل کند. یک راه مؤثر و سودمند این است که در منزلتان برای گفتگو قوانینی وضع کنید. این قوانین باید برای کودک مبتلا به لکنت و برادران و خواهرانش یکسان جاری شود:
1. هنگام صحبت،کلام یکدیگر را قطع نکنیم.
2. به نوبت صحبت می کنیم
3.به جای یکدیگر صحبت نمی کنیم.هر کس باید خودش حرفش را بزند.
به نظر من علاوه بر این قوانین که در منزل وضع کرده اید باید موضعتان را در مورد سر به سر گذاشتن نیز روشن کنید. اگر در مورد لکنت کودکتان با صراحت گفتگو کنید احتمالا دست انداختن و مسخره کردن به حداقل می رسد در صورتی که خواهر یا برادر کودک او را مسخره می کنند خیلی راحت به انها تذکر دهید که اگر مثلا هنگام حل مسئله ریاضی چندین بار اشتباه کنند چه حس بدی پیدا می کنند. اگر در این اوضاع و احوال کسی سر به سر انها بگذارد چه حالی پیدا خواهند کرد و چقدر ناراحت کننده خواهد بود پس وقتی انها نیز سر به سر دیگری بگذارند به همین اندازه ناراحت خواهند شد با این توضیحات شما می توانید در منزل و خانواده قانونی را وضع کنید که طبق آن هیچ کس حق ندارد دیگری را به دلیل راه و روشش مسخره کند چراکه این کار صرفا موجب بروز احساسات بد و ناخوشایند در دیگری می شود و این عمل هیچ کمکی به یادگیری او نمی کند ما یک خانواده هستیم و تلاش می کنیم به یکدیگر کمک کنیم.
در اینجا نیز بهتر است همان گونه که با خواهر و برادرش صحبت کردید با دوستانش نیز صحبت کنید این کار کاملا عادی است که دوست کودکتان از شما بپرسد چه شده که او این گونه حرف می زند و یا چرا او با لکنت صحبت می کند. تکرار می کنم بسیار مهم است که شما با صراحت پاسخ ایشان را بدهید و حقیقت امر را بیان کنید ممکن است حتی کودک شما در این گفتگو حضور داشته باشد بنابراین شما بایستی همان نوع توصیفی را که برای کودکتان و خواهران و برادرانش ارائه کردید اینجا نیز به کار ببرید وقتی که شما این توضیحات مشابه را برای دوان کودکتان بیان کنید دیگر بعید است که باز سر به سر او بگذرند یعنی در اینجا نیز می توانید همان کاری را که برای جلوگیری از بروز این مشکل در خانواده توصیه کردیم انجام دهید.
به نظر من بهتر است به بزرگسالانی که از کودک شما مراقبت می کنند بگویید که او در این مرحله از یادگیری گفتار گهگاه دچار لکنت (ناروانی) می شود به انها اطمینان دهید که شما از کودکتان خواسته اید تا با دیگران ارتباط کلامی برقرار کند و نیز از انها هم بخواهید که با کودک شما هم کلام شوند. اگر بتوانید به این بزرگسالان کمک کنید تا لکنت را نوعی خطا کردن ضمن فراگیری گفتار تلقی کنند، به اسانی می فهمند ک کودکتان همانند هر کودک دیگری باید تشویق شود که عقایدش را ابراز کند همچنین شما باید به انها کمک کنید تا بفهمند که وقتی گسیختگی های گفتاری رخ می دهند کودک فرصت می خواهد تا با آرامش و بی دغدغه این گسیختگی ها را به تنهایی از سر بگذراند و دیگران نباید موجب شتاب او شوند یا کلام و یا عقیده او را به جای وی بیان کنند. البته در کنار این موارد کودک باید تمام تکالیف و وظایف مهم را همانند هر کودک دیگری انجام دهد همچنین همانند کودکان دیگر باید یاری شود تا شیوه های گفتار صحیح را بیاموزد. او باید بیاموزد که به نوبت صحبت کند کلام دیگر ان را قطع نکند به جای دیگری حرف نزند و یا گفته دیگری را به جای او به اتمام نرساند و...
بیشتر بخوانید
کودکان لکنتی
1. در مهد با کودکی که لکنت دارد،همانند دیگر کودکان برخورد و رفتار کنید.
2. به کودکی که لکنت دارد اجازه ندهید به این بهانه از انجام تکالیف و وظایفش شانه خالی کند.
3. کودکان لکنتی باید مانند سایر کودکان تشویق شوند و عقایدشان را ابراز کنند.
4. هنگامی که کودکی دچار لکنت زبان می شود،به او فرصت کافی بدهید تا علی رغم خطاها خودش پیش رود.
الف) او را دستپاچه نکنید.
ب) به جای او،کلام و عقایدش را تکمیل نکنید.
5. کودک مبتلا به لکنت باید همانند کودکان دیگر از نظم و مقررات مهد پیروی کند.
6. کودک مبتلا به لکنت باید در مهد همان روش های گفتار کودکان را بیاموزد.
الف) در صحبت نوبت را رعایت کند
ب) به صحبت دیگران کاملا گوش کند
پ) کلام دیگران را قطع نکند و بجای دیگران حرف نزند.
من توصیه می کنم همان نظریه ساده ای را که در مورد خواهران و برادران مطرح کردم وابستگان نزدیک نیز به کار ببندید این کار رعایت (همان نگرش) باعث می شود اعضای نزدیک خانواده نیز لکنت را به همان شکل ببینند یعنی این مفهوم مشترک به راحتی درک شده و باعث می شود تمام خویشاوندان نسبت به لکنت و کودکی که مبتلا به لکنت است عکس العمل یکسان بروز دهند.
همه می دانیم گهگاه ارسال پیام به دیگران با مشکلاتی روبر رو می شود باید به خاطر داشته باشیم کودکی که لکنت دارد گاهی با این مشکل روبرو است اما در عین لکنت صحبت هم می کند و وقتی صحبت می کند می کوشد پیام خود را به شما برساند. هرچه گاهی ناشیانه این کار را می کند بنابراین حواستان را جمع کنید تا پیام او را دریابید هرگز به دلیل وقفه و کندی که در پیام رسانی او پیش می اید به او بی توجهی نکنید اگر کودکتان در یک مکان عمومی و یا هر جای دیگری لکنت می کند باید صرفا به انچه می گوید توجه کرده و پاسخ دهید و نه این که چگونه می گوید.
مسخره شدن یک مشکل مشترک و عمومی است که بیشتر کودکان طی رشد و تکامل خود حتما ان را تجربه می کنند این موضوع حتی اگر در مورد طرز تکلم نباشد احتمالا در موارد دیگری خواهد بود مثلا در مورد رنگ مو و پوست یا راجع به عینکی که بر چشم دارد و یا حتی طرز ساندویچ خوردن. بدون شک کودک شما نیز در این آفت سهمی خواهد داشت پس برای او توضیحاتی درباره این مشکل بدهید و او را اگاه کنید تا بداند که چطور با این مشکل مواجه شود. برای کمک به او یکی از راه ها این است که در احساسش با او مشارکت و همدردی کنید. همچنین می توانید به کمک یکدیگر راه های مختلف برخورد با این مشکل را بررسی و نیز می توانید از احساسات خود و کارهایی که به هنگام ابتلا به این مشکل انجام میدهید صحبت کنید. می توانید برایش از کودکی خود و احساسات ان زمان بگویید کمک دیگر شما این است که به کودکتان یاد دهید هنگامی که سر به سرش می گذارند توجهش را به چیزهای دیگر متمرکز کند مثلا یک بستنی بخورد دوست صمیمی اش را صدا کند و با هم نقشه یک مسابقه را ترتیب دهند و...
وقتی من با کودکانی که سر به سر دیگران می گذارند صحبت می کنم می گویند که در این کار قصد خاصی ندارند می خواهند به احساسات کسی لطمه بزنند انها فقط می خواهند شوخی کرده باشند انها می گویند که فقط با دوستشان شوخی می کنند با کسانی که رفاقتی ندارند یا نمی شناسند هرگز شوخی نمی کنند یا سر به سر انها نمی گذارند. تجربه من نشان می دهد که بیشتر سربه سر گذاشتن ها از همین نوع است شما می توانید با کودکتان هم فکری کنید تا بهترین راه برخورد با این مشکل را بیابید اگر یک کودک و یا گروه کوچکی از کودکان با بی رحمی و شرارت برای فرزند شما مزاحمت ایجاد می کنند بهتر این این است که این مشکل را با معلم کلاس مطرح کنید و یا در صورت لزوم مشاور مدرسه را نیز برای اتخاذ یک روش برخورد مناسب با این مشکل مطلع سازید.
پیشنهاد می کنم پیش از شروع کلاس ها و سال تحصیلی با معلم کلاس کودکتان قرار ملاقاتی بگذارید معلم از موقعیتی که بتوان با والدین کودک لکنتی بی پرده صحبت کند.با آغوش باز استقبال خواهد کرد. زیرا اگر بداند که شما در منزل با مشکل او چه برخوردی کرده اید به راحتی می توانید در کلاس هم روش های منطقی برخورد با او را بیابید و به این واقعیت پی می برد که شما به کودکتان گسیختگی های گفتاری اش را خطاهای ضمن فراگیری گفتار معرفی کرده اید. همچنین مطلع می شوند که شما کوشیده اید تقلا و تنش جسمی مربوط به لکنت را (در صورت وجود) کوششی برای مبارزه با خطا و یا پنهان نمودن ان تشریح کنید از اینها گذشته شغل معلم کمک به یادگیری کودکان است و البته او می داند وقتی که کاری را صحیح انجام نمی دهند چگونه ناراحت و عصبی می شوند. معلم می خواهد بداند که ایا شما علی رغم گسیختگی گفتاری کودک او را ترغیب می کنید تا هر چه را که می خواهد بگوید و ایا به انچه در منزل می گوید توجه می کنید یا به نحوه گفتن وی توجه می کنید معلم می خواهد بداند ایا در منزل کودکتان را به دلیل رعایت مقررات مورد تمجید قرار می دهید او خواهان آن است که بداند ایا در منزل افراد کلام یکدیگر را قطع نمی کنند به جای یکدیگر صحبت نمی کنند و گفته های دیگران را تکمیل می کنند یا نه؟معلم شما را از نحوه جواب دادنهای شفاهی (از بر خواندن، پاسخهای کوتاه، گزارش شفاهی) که کودک باید انجام دهد اگاه می کند. انگاه اطلاعاتتان را با کودک در میان بگذارید تا بداند که از او چه انتظاراتی دارید از معلم بخواهید که او نیز چنین کاری را انجام دهد با این کار هر دو( والدین و معلم) یاد می گیرید احساسات او را دریابید.
مسائلی که او را نگران می کند و انهایی که نمی کند انگاه شما و معلم می توانید بهترین راه های کمک به او را بررسی کنید تا بدین شکل بتواند در در این تمرینات درس جواب دادن شفاهی موفق باشد در اینجا یک سری فعالیت های خاص ارائه می شوند که در دیگر کودکان نیز مفید بودبوده اند این فعالیت ها عبارت هستند از:
اگر کودک در کلاس از این که از او سؤالاتی بپرسند و بخواهند با صدای بلند پاسخ دهد می ترسد می توانید در منزل نقش معلم کودکتان را بازی کنید و از او سؤال کنید و او نیز با شماست با صدایی بلند پاسخ دهد این کار به او امکان می دهد تا مکث کردن و عجله نکردن در پاسخ دهی را تمرین کند و نیز بتواند در پاسخهایش تجدید نظر کند به طورکلی با این تمرین او می تواند خودش بیندیشد و ان را با صدای رسا بیان کند.
اگر معلم از کارهایی که شما در منزل انجام می دهید اگاهی یابد می تواند بر اساس انها فعالیت های کلاسی اش را طرح ریزی و انسجام بخشد هدف نمایی معلم در کلاس که باید به ان برسد این است که از کودک شما نیز همانند هر کودک دیگری بخواهد تا در کلاس درس جواب دادن شفاهی را انجام دهید اگر در مورد کودکتان گفتار درمانی توصیه می شود به معلم و درمانگر توضیح دهید که شما نیز تا حد ممکن در منزل با انها هماهنگی و همکاری خواهید داشت.
بیشتر بخوانید
درمان لکنت زبان کودکان در خانه
1. تشکیل جلساتی با والدین کودکی که لکنت دارد پیش از شروع کلاسها و یا نزدیک شدن به شروع کلاسها بسیار کمک کننده است و موجب می شوند تا از میزان نگرانی ها و انتظارات والدین کودک اگاه شوید.
۲. اگر در مدرسه شما گفتار درمانگر وجود دارد با او تماس بگیرید و از توصیه هایش برای این کودکان مطلع شوید اگر درمانگر با کودک برنامه درمانی دارد از اهداف او اگاه شوید.
3.شیوه های صحیح و مناسب صحبت کردن را در کلاس تشویق و ترویج کنید: هیچ کس کلام دیگری را قطع نکند هیچ کس به جای دیگری حرف نززند و کلام او را کامل نکند.
۴. به کودکی که لکنت دارد اجازه ندهید به دلیل لکنت از انجام تکالیف فرار کند تا حد امکان با کودکی که لکنت دارد همانند دیگر کودکان برخورد کنید البته با این استثنا که شما برای تکالیف شفاهی، برای او کمک های ویژه ای در نظر میگیرید.
۵.تا حد امکان با کودکی که لکنت دارد همانند دیگر کودکان برخورد کنید البته با این استثنا که شما برای تکالیف شفاهی برای او کمک ویژه ای در نظر میگیرید.
6.کودکانی که لکنت دارند باید تکالیف شفاهی را انجام دهند ولو اینکه برای موفقیت در انها به بعضی کمکهای ویژه محتاج باشند.
۷.با کودک لکنتی راجع به شرایط و ویژگی های تکالیف شفاهی در کلاس و نیز راجع به احساسات او در مورد این تکالیف و انچه می توان برای کودک به او انجام داد صحبت کنید.
۸.او را تشویق کنید تا این شرایط و ملزومات تکالیف شفاهی را در منزل نیز تمرین کند به کودکانی که لکنت دارند فرصت کافی برای صحبت بدهید گاهی ایشان در اغاز کلام دچار مشکل می شوند ۱۰.بدانید که دقت و همت شما در انجام این نکات موجب تغییر و پیشرفت بزرگی خواهد شد