پسران به ۲ دلیل چهار برابر بیشتر از دختران دچار لکنت زبان می شوند دلیل اول به مسائل فیزیولوژیکی مربوط به سیستم عصبی و گفتاری برمی گردد و دلیل دوم ریشه در عوامل محیطی ذهنی و روانی دارد پس از یک سو دختران از سیستم گفتاری قوی تری نسبت به پسران برخوردار هستند و از سوی دیگر دختران به دلایل محیطی ذهنی و روانی مختلف که قبلا ذکر رفت بازی های ترسناک و خطرناک کمتری را انجام می دهند در نتیجه لکنت زبان در بین پسران شایع تر است. تفاوت لکنت کودکان و بزرگسالان در این است که در کودکان بیشتر با حالت تکرار و کلونیک شروع می شود ولی در بزرگ سالان بیشتر حالت کشش و وقفه کلامی و تونیک دارد در بزرگسالان امکان جایگزین سازی میان اندازی و بازنگری اصلاحی وجود دارد. بهترین سن جهت تشخیص لکنت زبان از سن چهار سالگی به بعد است اما این بدان معنی نیست که تا قبل از چهار سالگی قادر به تشخیص لکنت زبان نباشیم بلکه به این معنی است که لکنت زبان بعد از چهارسالگی پایدارتر است.
لکنت زبان در 90-80 درصد موارد تا قبل از شش سالگی بروز و ظهور پیدا می کند همچنین این اختلال در 85-65 درصد از موارد تا قبل از رسیدن به هفت سالگی طی یک فرایند رشدی و بدون انجام مداخلات درمانی و به صورت خود به خودی برطرف خواهد شد.ولی عدم مراجعه به دکتر ریسک بالایی دارد. تا قبل از سن هفت سالگی احتمال درمان خود به خودی لکنت زبان وجود دارد ممکن است تا قبل از رسیدن به این سن کودکان دچار اسیب های شدید شخصیتی، ذهنی، عاطفی و رفتاری مثل مورد تمسخر قرار گرفتن، استرس، بالا و پایین امدن اعتماد به نفس شوند. لذا بهترین سن شروع اقدامات درمانی سه سالگی است چراکه هم لکنت کودک قابل تشخیص است و همین که کودک به درجه ای از رشد و اگاهی جهت انجام اقدامات درمانی رسیده است.
اختلال های ارتباطی شامل نارسایی ها در زبان گفتار و ارتباط می شوند گفتار عبارت است از تولید بیانی اصوات و کیفیت تلفظ، تسلط بر زبان صدا و طنین. زبان شامل شکل کارکرد و کاربرد نظام قراردادی نمادها به شیوه ای قانونمند برای ایجاد ارتباط است ارتباط شامل هر نوع رفتار کلامی و غیرکلامی است که بر رفتار، اندیشه ها یا نگرش های دیگران تأثیر می گذارد در سنجش توانایی های گفتار زبان و ارتباط باید به زمینه فرهنگی و زبانی فرد به ویژه کسانی که در محیط های دوزبانه پرورش می یابند توجه کرد. مقیاس های هنجارشده برای تحول زبان و توانایی هوشی غیرکلامی باید مناسب گروه فرهنگی و زبانی فرد باشد.
طبقه تشخیصی اختلال های ارتباطی شامل این موارد است: اختلال زبان، اختلال اواهای گفتار، اختلال تسلط بیانی با اغاز در کودکی( لکنت زبان) و اختلال های ارتباطی (کاربرد شناختی) و اختلال های ارتباطی مشخص دیگر و نامشخص.
الف) مشکلات پایدار در فراگیری زبان و استفاده از زبان به شیوه های گوناگون( گفتاری، نوشتاری، زبان اشاره و...) و بر اثر کاستی های فهم با تولید که شامل موارد زیر است:
بیشتر بخوانید
تاخیر در گفتار و زبان
1. واژگان ضعیف
2. ساختار جمله محدود
3. نقص در گفتار
ب) توانایی های زبانی از لحاظ کمیت به میزان چشمگیری پایین تر از حد مورد انتظار برای سن فرد است و منجر به محدودیت های کارکردی مؤثر در ارتباط مشارکت اجتماعی، پیشرفت تحصیلی با عملکرد شغلی به طور جداگانه یا با هر نوع ترکیبی از آن می شود.
ج) نشانه ها در اوایل دوره تحول اغاز می شود.
د) این مشکلات از نقص شنوایی یا حسی دیگر، کژ کاری حرکتی، یا بیماری جسمانی یا عصب شناختی دیگر ناشی نمی شود و با ناتوانی هوشی یا تأخیر تحولی کلی نمی توان انها را به نحو بهتری تبیین کرد.
ویژگی های تشخیصی اصلی اختلال زبان عبارتند از دشواری هایی در فراگیری و کاربرد زبان بر اثر نارسایی ها در فهم یا تولید واژگان ساختار جمله و گفتمان نارسایی های زبان در ارتباط کلامی نوشتاری یا زبان اشاره تجلی می یابد زبان اموزی و کاربرد ان بستگی به مهارت های دریافتی و بیانی دارد توانایی بیانی به تولید علایم او زبان بدن یا کلامی مربوط می شود درحالی که توانایی دریافتی حاکی از فرایند دریافت و درک پیام های زبان است مهارت های زبانی را باید از هم جنبه بیانی و هم دریافتی ارزیابی کرد زیرا ممکن است از لحاظ شدت تفاوت داشته باشند برای مثال امکان دارد زبان بیانی کسی به شدت مختل باشد درحالی که زبان دریافتی اش به هیچ وجه اشکالی نداشته باشد.
بیشتر بخوانید
لکنت زبان در کودک 6 سالهاختلال زبان معمولا بر واژگان و دستور زبان تأثیر می گذارد و درنتیجه توانایی گفتمان را محدود می کند احتمال دارد اولین واژه ها و عبارات کودک با تأخیر اغاز شود دایره واژگان محدودتر و تنوع آن کمتر از حد انتظار باشد جمله ها کوتاه تر ساده تر و همراه با اشتباهات دستوری به ویژه در افعال گذشته باشد کاستی ها در فهم زبان اغلب کمتر براورده می شود زیرا کودکان ممکن است از زمینه و موقعیت برای استنباط معنی به خوبی استفاده کنند احتمال دارد مشکلاتی در واژه یابی تعاریف کلامی محدود و درک ضعیف مترادف ها معانی چندگانه با بازی یا کلمات متناسب با سن فرهنگ وجود داشته باشد. مشکلات مشهود در این زمینه عبارتند از یاداوری کلمات و جمله های جدید در پیروی از دستورالعمل ها برای افزایش طول جمله ها مشکلات در تکرار رشته های اطلاعات کلامی و دشوار یهای در یاداوری توالی های اوایی جدید که برای یادگیری کلمات جدید اهمیت دارد مشکلات در گفتمان به شکل افت توانایی ارائه اطلاعات مناسب درباره رویدادهای مهم و بیان یک گزارش منسجم اشکار می شود.
در اغلب خانواده ها پیشینه اختلال های زبان وجود دارد مردم حتی کودکان می توانند با محدودیت های زبان خود سازگار شوند ممکن است خجالتی یا کم حرف به نظر برسند شاید ترجیح دهند فقط با اعضای خانواده یا اشنایان دیگر ارتباط برقرار نمایند هرچند که این شاخص های اجتماعی حاکی از تشخیص اختلال زبان نیست اگر قابل ملاحظه و پایدار باشند باید فرد برای سنجش کامل زبان به متخصص ارجاع داده شوند اختلال زبان به ویژه کاستی های بیانی ممکن است با اختلال اواهای گفتار همایند باشد.