طبق کتاب راهنمای علمی و تشخیصی، DSM-5 اختلال بیانی جزو اختلال تسلط ارتباطی است که این اختلالات ارتباطی شامل نارسایی در زبان گفتار و ارتباط است. اختلال گفتار عبارت است از تولید بیانی اصوات، کیفیت تلفظ بر زبان، صدا و طنین فرد. اختلال در زبان شامل شکل، کارکرد و کاربرد نظام قراردادی نمادها (واژه های گفتاری، زبان اشاره، واژه های نوشتاری، تصاویر) به شیوه ای قانونمند برای ایجاد ارتباط است. اختلال در ارتباط شامل رفتار کلامی و غیرکلامی اعم از این که عمدی باشد یا غیرعمدی که بر رفتار، اندیشه ها یا نگرش و گفتارهای دیگران تأثیر می گذارد.
به طورکلی لکنت کردن نتیجه ای به اختلال در کارکرد و عملکرد گفتاری ذهن و اشفتگی ریتم گفتاری ذهن است و نیز اسپاسم تارهای صوتی و روند گفتار شخص است که شامل قفل شدن، کشیدن صداها، تکرار و اشفتگی تنفس (دم و بازدم) است. به بیان دیگر لکنت کردن عملی است ناخواسته که به منظور دفع اسپاسم تارهای صوتی صورت می گیرد و طی آن فرد در روانی گفتار دچار مشکل می شود.
1. اغاز آن باید در سن خردسالی باشد.
2. بر اثر فشار روانی، ترس یا تقلید حاصل باشد.
3. در چرخه آن، جنبه های ذهنی لکنت اعم از لکنت ذهنی و بروز و ظهور رفتاری یا لکنت ظاهری وجود دارد.
4. لکنت ظاهری گاه مشخص است و گاه در اثر ترفندهای پنهان کاری،پنهان می شود.
آن بخش از لکنت که جنبه درونی دارد و در ذهن شخص لکنت دار صورت می پذیرد. (وضعیت ویژه،ذهن اشفته، پیش بینی لکنت و پنهان کردن لکنت زبان خود)
بیشتر بخوانید
درمان لکنت زبانآن بخش از لکنت که جنبه رفتاری و قابل مشاهده دارد. (لکنت کردن، اسپاسم و حرکات اضافی سایر اندام ها، شنیدن یا احساس کردن لکنت خود، فشار دادن لب ها، باز کردن دهان، حرکت فک پایین، تیک های عضلانی چشم و سر و گردن، دراوردن زبان و بستن چشم ها...)
اگر کودک یا بزرگ سالی در کنار علایم تکرار، وقفه کلامی، تند صحبت کند جزء لکنت محسوب می شود. اما اگر هیچ کدام از این علایم وجود نداشته باشد لکنت محسوب نمی شود .هرچند برخی از متخصصان تند صحبت کردن و کند صحبت کردن را یکی از علایم لکنت ذکر کردند ولی طبق تجربه های علمی دکتر محمد احسان تقی زاده اگر فرد حداقل دو علامت ذکرشده را از آن علائم را داشته باشد و یا تند یا کند صحبت کند جزئی از لکنت محسوب می شود، چون معمولا اکثر بچه هایی که لکنت دارند بالای 90% تند صحبت می کنند و می خواهند در کوتاه ترین زمان بیشترین صحبت را کنند.بنابراین کپسولی صحبت می کنند و درنتیجه لکنت انها تشدید شده و دچار استرس و اضطراب می شوند. درواقع کپسولی صحبت کردن، تلگرافی صحبت کردن همراه استرس و اضطراب جزء خصوصیات و ویژگی های گفتاری و رفتاری این افراد است.
1. فراموش کردن کلمه ای که قصد بیان آن را دارد.
2. تردید در انتخاب کلمه یا موضوع.
3. فقدان تمرکز کافی روی موضوع .
4. هنگامی که شخص زیر فشار روانی و عصبی باشد.
5. تپق از روی عمد تا شخص بیشتر فکر کند.
6. نداشتن مهارت گفتاری و ذهنی برای حل مسئله و مقابله با لکنت زبان
فرد دچار اختلال در کارکرد و عملکرد گفتاری ذهن و نیز ناهماهنگی بین ذهن مغز جسم و زبان می شود و ریتم گفتاری او دچار اختلال می شود. بهترین راهکار استفاده از تمرین ها و تکنیک های روان شناختی و گفتاری مرکز توانمندسازی سازی ذهن دکتر محمد احسان تقی زاده است.
خیر، استرس و اضطراب علت لکنت زبان نیست. استرس ها ویژگی افراد دارای لکنت زبان است و عامل تشدید کننده لکنت زبان هستند نه مسبب آن.
بله، در شرایط ویژه روانی و محیطی خاص گاه این اتفاق می افتاد. مثل دیدن دزد در شب یا یک حادثه روانی اسیب زا...
عواملی که موجب لکنت زبان می شود: فشار روانی، ترس و تقلید زیاد گاهی در اثر موقعیت های خاص محیطی اجتماعی و عاطفی در یک خانواده بیشتر روی می دهد و سبب لکنت کودک می شود. لکنت توسط هیچ ژنی منتقل نمی شود بلکه این حرکات و گفتار فرد لکنتی است که سبب تغییرات نوروپلاستی سیتی (انعطاف پذیری عصبی) می شود. ترس عامل اصلی لکنت است و پس از آن یادگیری مشاهده ای و تقلید که ریتم گفتاری و کارکرد گفتاری ذهن را مختل می کند.
1. استانه تحمل کودکان در برابر فشارهای روانی و محیطی کم می شود.
2. فشارهای روانی بیش از استانه تحمل روانی کودک موجب به واکنش منفی کودک می شود.
3. فشار روانی بیش از استانه تحمل روانی می تواند واکنش اثبات و گرفتگی تارهای صوتی کودکان را به همراه داشته باشد و کودک را لجباز،تندخو و عصبی کند و اسیب های عاطفی و روانی و رفتاری به یک کودک وارد کند.
بیشتر بخوانید
لکنت زبان
1. افراد متوجه سخنان کودک شما نشوند.
2. فرزندتان در ادای کلماتی که در ذهن دارد دچار مشکل شود.
3. فرزندتان با لکنت زبان، تکرار، قفل و کشش... صحبت کند.
4. فرد برای تعامل اجتماعی و برقراری ارتباط مستقیم، یادگیری بازی و... دچار مشکل باشد.
5. ناشنوایی کم شنوایی که منجر به لکنت شده باشد.
6. اختلال در بلع
7. تأخیر گفتار کودکان
8. مشکل در درک کلام
9. مشکل تلفظ صوت گفتاری
10. مشکل در بیان روان شیوا
بر طبق کتاب مرجع علمی و تخصصی DSM-5 امریکا دامنه سنی 2-7 سال سن شروع لکنت زبان است.
لکنت زبان در 80-90% موارد تا قبل از شش سالگی بروز و ظهور پیدا می کند.همچنین این اختلال در65-85% از موارد تا قبل از رسیدن به هفت سالگی طی یک فرایند رشدی و بدون انجام مداخلات درمانی و به صورت خودبه خودی برطرف خواهد شد ولی عدم مراجعه به دکتر ریسک بالایی دارد.
همان طورک اشاره کردیم تا قبل از سن هفت سالگی احتمال درمان خود به خودی لکنت زبان وجود دارد ممکن است تا قبل از رسیدن به این سن کودکان دچار اسیب های شدید شخصیتی، ذهنی ،عاطفی و رفتاری مثل مورد تمسخر گرفتن، استرس بالا و پایین امدن اعتماد به نفس...شوند. بهترین سن شروع اقدامات درمانی سه سالگی است چراکه هم لکنت کودک قابل تشخیص است و هم که کودک به درجه ای از رشد و اگاهی جهت انجام اقدامات درمانی رسیده است.
خیر، با استفاده از شیوه ما لکنت زبان بدون هیچ گونه محدودیت سنی از 2.5 سالگی به شرط رسیدن به اگاهی و انجام تمرین ها و تکنیک ها و عدم ایجاد فاصله بین جلسات درمانی تا صدسالگی و حتی بالاتر هم قابل درمان است.
تفاوت لکنت کودکان و بزرگسالان در این است که در کودکان بیشتر با حالت تکرار و کلونیک شروع می شود ولی در بزرگسالان بیشتر حالت کشش و وقفه کلامی و تونیک دارند و در بزرگسالان امکان جایگزین سازی، میان اندازی و بازنگری اصلاحی وجود دارد.
پسران به 2 دلیل چهار برابر بیشتر از دختران دچار لکنت زبان می شوند. دلیل اول به مسائل فیزیولوژیکی مربوط به سیستم عصبی و گفتاری برمی گردد و دلیل دوم ریشه در عوامل محیطی ،ذهنی و روانی دارد. پس از یک سو دختران از سیستم گفتاری قوی تری نسبت به پسران برخوردار هستند و از سوی دیگر دختران به دلایل محیطی، ذهنی و روانی مختلف مثل بازی های ترسناک و خطرناک کمتری را انجام می دهند، در نتیجه لکنت زبان در بین پسران شایع تر است.
متأسفانه توسط برخی کارشناسان و درمانگران توصیه های غیرعلمی بسیاری به بچه های لکنتی و والدینشان می کنند. به طور مثال توصیه می کنند که فقط با یک زبان با کودکان صحبت کنید و کودک چون دو زبان بوده است دچار مشکل شده است اما بر اساس مشاهدات و تجربیات بالینی ما این نکته تأیید علمی نشده است و کودکان می توانند درصورتی که در معرض اموزش و یادگیری قرار بگیرند به چندین زبانهای مختلف صحبت کنند،بنابراین در شیوه ما کودکان را از یادگیری زبان های مختلف منع نمی کنیم.
چنین توصیه ای هیچ گونه مبنای علمی ندارد چراکه کودکان از اگاهی و بصیرت لازم برای فهم و درک اختلالات گفتاری خود برخوردار هستند، در نتیجه چنین توصیه ای عدم احترام به شعور و سطح اگاهی کودکان است .بنابراین در شیوه ی ما با رعایت احترام به اگاهی و شعور کودکان به طور کامل راجع به مشکلات گفتاری شان و متناسب با سن خودشان با انها صحبت خواهیم کرد و با قائل شدن به حق انتخاب برای انها به این شکل اگر تمایل به صحبت های خوب کردن دارند باید تمرین ها و تکنیک ها را انجام دهند ،در غیر این صورت با مشکلات ناشی از لکنت زبان باید مواجه شوند. در نتتیجه با رسیدن کودکان به اگاهی از مشکلاتشان جدای از رعایت حق انتخاب و احترام به سطح شعور و اگاهی بچه ها ما به راحتی می توانیم همکاری انها را برای انجام تمرین ها و تکنیک های خود جلب کنیم چراکه هیچ کدام از کودکان تمایل به حرف زدن با لکنت ندارند و ناچار به انتخاب راه درست یعنی انجام همان تمرین ها و تکنیک ها خواهند شد که منجر به درمان کامل و بدون بازگشت انها می شود تا طی ان به درمان کامل برسند.
تنبیه بدنی، تذکر مداوم، منت گذاشتن ،متهم کردن، بی مهری، ترس و استرس و اضطراب، پرخاشگری و جروبحث کردن، برچسب منفی، پیش بینی منفی، گله و شکایت، تنبیه کلامی و زد و خورد والدین می تواند در بروز لکنت زبان کودکان مؤثر باشد.
بیشتر بخوانید
بهترین دکتر درمان لکنت زبانریشه های اصلی لکنت زبان در درجه اول به ترس های واقعی و ترس های در خواب و سپس به یادگیری های مشاهده ای برمی گردد.حدود 10% کودکان از طریق مشاهده و تقلید از گفتار افراد لکنتی دچار لکنت زبان می شود و این ترس ها و یادگیری های مشاهده ای هستند که هم باعث اختلال در ریتم گفتاری ذهن می شوند و ترس و یادگیری مشاهده ای سبب کاهش مهارت های گفتاری شده و لکنت زبان نتیجه آن است.این ترس و یادگیری روی کارکرد گفتاری در ذهن اثر می گذارند نه مغز و جسم فرد.
خیر، بر اساس تئوری و تجارب بالینی و پژوهشی دکتر محمد احسان تقی زاده لکنت زبان ارثی نیست بلکه از طریق یادگیری مشاهده ای و ترس ها اتفاق می افتد چراکه کودکان هنوز شیوه گفتاری شان تثبیت نشده است ،فردی را مشاهده می کنند که لکنت زبان دارد حال این فرد ممکن است یکی از اعضای خانواده از قبیل پدر، مادر، برادر، خواهر... باشد .درنتیجه شیوه گفتاری فرد دارای لکنت را تقلید می کنند و شیوه گفتاری خود را تغییر می دهند.
طبق کتاب به مرجع علمی و تخصصی
DSM- 5
امریکا اختلالات ارتباطی به پنج دسته تقسیم می شوند:
1. اختلال در زبان
2. اختلال در اواهای گفتار
3. اختلال در تسلط بیانی (لکنت زبان)
4. اختلال در ارتباط اجتماعی و همچنین کاربرد شناختی
5. اختلال های ارتباطی نامشخص
به جز اختلال در زبان که عمدتا ناشی از مسائل ژنتیکی است و کسانی که که اوتیسم و تومور مغزی دارند و ممکن است مشکلات گفتاری نیز داشته باشند ریشه این مشکلات در 98% موارد و به خصوص در مورد لکنت زبان عمدتا ذهنی و محیطی است چراکه این افراد در بیشتر مواقع در تنهایی و خلوت خودشان هیچ گونه مشکلی ندارند و به محض این که وارد جمع می شوند دچار لکنت می شوند. اختلاف نظر ما با سایر متخصصین اختلالات گفتاری در سطح جهان هم از همین جا شروع می شود که انها ریشه لکنت زبان را ارثی، ژنتیکی و جسمی می دانند در حالی که مطالعات ما نشان می دهد که لکنت زبان ارثی، ژنتیکی و جسمی نیست و حتی در روش درمانی ما تغییرات ژنتیکی ،تغییرات سیناپسی و نوروپلاستی سیتی هم ایجاد می شود. اگر لکنت زبان ریشه در لب و دهن و زبان داشت با روش های پزشکی بهبود پیدا می کرد. اگر مشکل در اندام های گفتاری بود درمان لکنت زبان با عمل جراحی میسر می شد .گاهی لکنت ناشی از مشکلات مادرزادی، عصب شناختی، نورولوژیک، تومورهای مغزی، سکته مغزی، اوتیسم یا عقب ماندگی ذهنی ،فلج مغزی، دمانس کلیوی... است.
1. وقتی فرد لکنتی هم زمان بخواهد فکر کند و صحبت نماید دچار لکنت می شود ولی هنگام شعر خواندن نیازی به تفکر نیست.
2. دیگر این است که موقع اواز لحن و حالات صوت و صدا تغییر می کند.
3. لکنت زبان در هنگام شعر خواندن و قران خواندن یا از بین می رود یا بسیار کم می شود به این دلیل که شعر قران و اواز جنبه ریتمیک دارد.
بچه های که لکنت زبان دارند از نظر هوشی هیچ تفاوتی با سایر افراد جامعه ندارند و اکثرا هوش متوسط و به بالایی دارند. متأسفانه نگاه اشتباهی که معمولا در جامعه رایج است این است که بچه های لکنتی از نظر هوشی دچار مشکل هستند اما واقعیت این است که 70% جمعیت جهانی هوش متوسط، 12% با هوش، 2% خیلی باهوش و1% نابغه ها و برگزیده ها هستند. این امارها در مورد کسانی که لکنت زبان دارند نیز مصداق دارند و 85% افرادی که لکنت زبان دارند در سطح متوسط باهوش خیلی باهوش و در حد نابغه، وزیر، وکیل و اساتید برجسته جهان هستند. حتی برخی از جهان گشایان بزرگ دنیا و یا خیلی از نخست وزیرهای دنیا یا دانشمندان برجسته دنیا لکنت داشتند. درنتیجه باید رفتارهایمان با انان عادی باشد چراکه انها افراد غیرعادی نیستند صرفا اختلالی در ریتم گفتاری ذهن و عدم مهارت های گفتاری و یا ضعف در مهارت های گفتاری دارند اما از نظر بهره ی هوشی تفاوت خاصی با سایر افراد جامعه ندارند. چرچیل نخست وزیر انگلستان و در زمان ما جوباییدن رئیس جمهور دموکرات امریکا نمونه ای از افراد موفق اجتماعی و سیاسی هستند که لکنت زبان مانع ارتقای اجتماعی و رشد انان نشده است.
رژیم های غذایی و خوراکی ها بر افزایش یا کاهش لکنت زبان بی تأثیر است و سایر متخصصین اختلالات گفتاری بر مبنای شیوه هایی که جهت کنترل لکنت زبان در دنیا وجود دارد توصیه هایی را از قبیل این که ترشی و سردی نخورید را به مراجعه خود دارند. اما در شیوه ما که شیوه نوینی برای درمان لکنت زبان است و به جهت این که تمرین ها و تکنیک ها قدرت بسیار بالایی دارند، هیچ گونه رژیم غذایی خاصی را توصیه نمی کنیم و مراجعینی که به شیوه ما تحت درمان قرار می گیرند هر نوع خوراک و غذایی که مطابق میلشان است چه سردی و چه ترشی را می توانند به راحتی مصرف کنند. مهم انجام تمرین ها و تکنیک هاست.
خیر با استفاده از دارو نمی توان لکنت زبان را درمان کرد. داروها صرفا می توانند استرس و اضطراب را کاهش دهند پروفسور اولسون می گوید مصرف دارو به یادگیری منتهی نخواهد شد، چراکه یادگیری بر اساس تعریف ایشان ایجاد تغییرات مطلوب در رفتار است که ناشی از تجربه باشد نه مصرف دارو. درنتیجه فرد با هیچ دارویی نمی تواند به مهارت گفتاری دست پیدا کند. با استفاده از روش ما فرد هم به مهارت های گفتاری دست پیدا خواهد کرد و هم از نظر ذهنی و رفتاری تغییرات قابل توجهی را در خود احساس می کند و به نقل از خود درمان شدگان دنیایشان عوض می شود و همین امر مثمر ثمر بودن این روش را نشان می دهد.
سازندگان دستگاه های لکنت شکن خودشان مدعی درمان لکنت زبان نیستند این دستگاه ها تا حد کمی تنظیم کننده و موزون کننده گفتار هستند. دستگاه هایی همانند RFF و... که دستگاه های کوچک، قابل حمل و با تکنولوژی پیشرفت الکترونیکی هستند صرفا جهت کنترل، کاهش و یا تسهیل نحوه ارتباط این افراد با دیگران کاربرد دارند در شیوه ما از چنین دستگاه هایی برای درمان لکنت زبان استفاده نمی کنیم. در شیوه ما فرد به درمان کامل می رسد. چراکه حالت های سینوسی و به هم ریخته در عملکرد بر ریتم گفتاری ذهن به حالت طبیعی خود برمی گردد و به طور طبیعی اموزش به یادگیری و یادگیری به مهارت تبدیل می شود. درمان لکنت ابزاری ندارد تنها کاری که باید انجام داد ایمان و باور به تمرین هایی است که داده می شود.
خیر، روش ما گفتار درمانی نیست روش های گفتاردرمانی و سایر روشهای موجود در دنیای امروز مثل همیوپاتی و دارودرمانی صرفا در حد کنترل لکنت زبان کارایی دارند. ما بر اساس روش خودمان و در یک پکیج درمانی و انجام تمرین های ذهنی و تکنیک های گفتاری که بر اساس علم شبیه سازی ذهن و علوم شناختی طراحی شدند توانسته ایم به درمان قطعی و بدون بازگشت لکنت زبان برسیم.
لکنت اختلالی است که مدت زیادی با افراد لکنتی همراه بوده و در چند روز و دقیقه به درمان کامل نمی توان رسید. با روش مرکز توانمندسازی ذهن و انجام تمرین ها و تکنیک های منحصربه فرد هر ماه به درمان نزدیک تر شده و پیشرفت گفتاری شان تا یک ماه کاملا مشهود خواهد بود.
در طول تاریخ بحث لکنت زبان همیشه وجود داشته است و شیوه های فراوانی هم اخیرا توسط متخصصین مغز و اعصاب و گفتار درمانگرها جهت حل این مسئله تجویز شده است. اما تنها در حد کنترل بوده روش های متداولی که اکنون در دنیا حاکم هستند عبارتند از استروبوسکی، لیزر تراپی،مگنت تراپی و استفاده از دستگاه هایی مانند PFF و RHS و EM که انعکاس صوت را می رسانند و روشهای سنتی و قدیمی مثل حجامت، فصد زبان، تخم کفتر خوردن و متأسفانه مراجعه به دعانویس رمال و جن گیر نیز بعضا وجود داشته است همه روش های گفتاردرمانی در سطح تأثیرگذاری در حد کنترل بوده است اما انچه که ما به آن رسیده ایم درمان کامل و بدون بازگشت است.
یعنی افراد بعد از اینکه به 100% درمان رسیدند در هر شرایطی که قرار بگیرند دیگر آن علایم اختلال لکنت زبان را ندارند. به طور کلی یعنی رفع تمام علائم روان شناختی و گفتاری مرتبط با لکنت.سوال اینجاست که کسی که یک روز لکنت داشته و اکنون با شیوه ما درمان شده اسم آن را چه بگذاریم؟؟ درمان کامل یعنی در شرایط عصبانیت ،استرس، اضطراب و هیجانات فرد بدون لکنت صحبت کند.
برگشت ناپذیر بودن روش ما بدان علت است که ما سرچشمه و علت اصلی لکنت زبان را در ذهن یافته ایم و بر این اساس و با توانمندسازی ذهن افرادی که دچار لکنت زبان هستند بین ذهن و گفتار هماهنگی ایجاد می کنیم و این چنین فرد را به درمان کامل قطعی و بدون بازگشت خواهیم رساند. وقتی فرد به مهارت رسید مهارت نه فراموش شدنی است نه از بین رفتنی یعنی پایدار خواهد بود.
خیر، فرد تا زمانی که به درمان 100% برسد باید با تکنیک صحبت کند اما پس از پایان دوره درمان نیازی به استفاده از تکنیک نیست. به طور مثال فردی که دچار شکستگی در پا شده است باید مدتی با عصا راه رفتن را تمرین کند. تکنیک های گفتاری ما هم حکم عصا در شکستگی پا را دارد. فرد را یاری می کند تا زمانی که به مهارت های لازم گفتاری دست پیدا کند لذا پس از رسیدن به مهارت های گفتاری دیگر نیازی به استفاده از تکنیک ها نیست وقتی فرد به مهارت گفتاری رسید مثل راننده ای است که به مهارت رانندگی رسیده پس از تسلط کامل طبق اصول یادگرفته شده عمل خواهد کرد.
به این دلیل که همکاری کودکان نسبت به بزرگسالان کمتر است یعنی کودکان تمرین ها و تکنیک ها را به صورت کامل و صد در صدی انجام نمی دهند.
بیشتر بخوانید
علل لکنت زبانامکان درمان زودتر و یا دیرتر از موعد وجود دارد چراکه ما در بین مراجعین مواردی را داشتیم که با این شیوه و با انجام صد درصدی تمرین ها و تکنیک ها در یک جلسه هم به درمان رسیدند اما به طورکلی 90% افراد در این بازه زمانی 15-12 جلسه به درمان 90 می رسند. 5% امکان دارد که افراد زودتر و 5% امکان دارد که افراد دیرتر از این مورد به درمان برسند پس از طی 4 تا چکاپ به شرط انجام تمرین ها و تکنیک ها و رعایت دستوران اموزشی و درمانی مرکز به 100% کامل و بدون بازگشت خواهد رسید.
کسانی که اوتیسم شدید دارند فلج مغزی و عقب مانده ذهنی اند سکته شدید مغزی کردند. تومور مغزی و دمانس کلیوی دارند و مشکلات عصب شناختی شدید دارند کسانی هستند که با این شیوه به درمان کامل نمی رسند.
اولین شرط درمان داشتن هوشی طبیعی و نرمال است. دومین شرط درمان انجام تمرین های ذهنی و تکنیک های گفتاری است.سومین شرط رسیدن به درمان کامل خودباوری و ایمان به خود، باور به تمرین ها و تکنیک ها و ایمان و باور به مجموعه کادر اموزشی و درمانی توانمندسازی ذهن است. لذا مراجعینی که قصد رسیدن به درمان را دارند در همان جلسه اول درمان باید شک و تردید خود مبنی بر این که لکنت زبان درمان دارد یا ندارد و یا این که ایا با این شیوه به درمان خواهند رسید یا خیر را کنار بگذارند و با انرژی و باور یقین و انگیزه قوی و همت بالا جلسات درمانی خود را شروع کند.
خیر، همان شکل اموزش و درمانی که افراد با سطح لکنت شدید و متوسط بایستی طی کنند افراد با سطح لکنت خفیف نیز می بایستند مراحل را طی کنند. زیرا افراد با لکنت خفیف ریزه کارهای درمانی زیادی دارند و تصور عامیانه این است که این افراد زودتر درمان می شوند در صورتی که این چنین نیست بایستی تغییرات اساسی در ریتم گفتاریم و در ذهن فرد ایجاد شود برخی از این افراد تصور می کنند چون که میزان لکنت من طبق تشخیص دکتر کم است پس کمتر تمرین کنم و کمتر با تکنیک صحبت کنم این یک خطر جدی است.
بله، افرادی که تحت درمان با روش مرکز توانمند سازی ذهن قرار می گیرند در زمان درمان به شرطی که تمرین و تکنیک ها را به درستی و با دقت انجام دهند و هنگام روخوانی از تکنیک های ارائه شده به خوبی استفاده کنند، مشکلات مربوط به روخوانی متون نیز در انها برطرف خواهد شد. این تغییر مطلوب محدود به زبان خاصی نیست اگر فرد چند زبانه هم باشد با رعایت تمرین ها و تکنیک ها به تمام زبان هایی که صحبت می کند یا مطالعه می کند بدون مشکل این امور را انجام خواهد داد.
مشکلات تلفظی را به دو نوع تقسیم میکنند: تلفظ هایی که جنبه ی ژنتیکی دارند و تلفظ هایی که جنبه ی رفتاری، محیطی، یادگیری و تشویقی دارند. مشکلات تلفظی که جنبه ژنتیکی دارند با این شیوه بندرت درمان می شوند اما تلفظ هایی که جنبه محیطی، رفتاری و تشویقی دارند، یعنی در کودکی به به دلیل تلفظ اشتباه کلمات مورد تشویق دیگران قرار گرفتند و تحت تأثیر یادگیری اموزش های غلط بودند با انجام تمرین ها و تکنیک ها مشکلات گفتاریشان برطرف خواهد شد.
در مورد کودکانی که اصلا نمی توانند صحبت کنند توصیه ما این است که ابتدا این کودکان مورد معاینه توسط متخصص گوشی و حلق و بینی قرار بگیرند. چراکه این امکان وجود دارد که به دلیل مشکلات شنوایی، توانایی گفتاری خود را از دست داده باشند. لذا توصیه می شود که سریعا تحت معالجه قرار بگیرند و آن را موکول به اینده نکنند تا بازه زمانی درمان را از دست ندهند و نیز در خصوص این که کودک جزء طیف اختلالات اوتیسم یا سایر مشکلات ذهنی است، بایستی تشخیص تخصصی داده شود و سپس تصمیم گیری کرد. اگر مشکل ناشنوایی به شکل گیری زبان و زبان اموزی صدمه جدی وارد کرده باششد امکان درمان کامل وجود ندارد. کودکانی که تأخیر در رشد و گفتاری دارند، چنین وضعیتی معمولا تا هشت سالگی ادامه دارد.
بیشتر بخوانید
درمان های لکنت زبانتیک های عصبی همان طور که از اسم انان پیداست عمدتا منشأ عصبی دارند. افرادی که لکنت دارند گاهی به خاطر عدم هماهنگی ذهن، مغز و اندام های گفتاری بدن و زبان و مشکل در حالت دم و باز و مشکل در حالت تخلیه انرژی صوتی دچار تیک می شوند که با راهکارهای دکتر محمد احسان تقی زاده این مشکل برطرف می شود. در کنار درمان لکنت از کسانی که تیک عصبی و عادات عصبی مثل ناخن جویدن دارند یا تیک های عضلانی مثل حرکت ماهیچه های سر و گردن دارند در مرکز ما با روش های منحصربه فرد و تکنیک های ما درمان می شوند.
تمام ان اصول رفتاری تربیتی و ارتباطی که ما با سایر بچه های نرمال و غیر لکنتی داریم، در محیط خانواده باید با بچه های لکنتی داشته باشیم. این بچه ها نباید منزوی از جامعه یا در حالت انزوا به سر ببرند و به عنوان یک فرد غیر عادی به انها نگاه کنیم بچه های لکنتی بچه های نرمالی هستند ممکن است اسیب هایی از نظر روانی و یا گفتاری و یا اعتماد به نفس دیده باشند ولی قابل ترمیم است چون که با متد روان شناسی و ذهنی جلسات درمانی را پیش می برید.