افراد مبتلا به لکنت

رهنمودهای برای تعامل با افراد مبتلا به لکنت

هیچ کمبودی در توصیه های عمومی درباره نحوه تعامل با افراد مبتلا به لکنت وجود ندارد. با این وجود، همانطور که در این نشریات آمده است ، تعداد کمی از آن توصیه ها توسط افراد مبتلا به لکنت مطرح شده است.
در نتیجه، نویسندگان 148 بزرگسال را نقل کرده اند، که اکثر آن ها درمان یا حمایت گروه خودیاری برای لکنت زبان دریافت می کنند. دو سوم آن ها مرد هستند. از یک لیست 24 موردی، سه اقدام زیر بیشترین رتبه را در این رتبه بندی آورده است.
(1) حفظ تماس چشمی
(2) منتظر شوید تا pws (شخص مبتلا به لکنت) آنچه را می خواهد بگوید، بگوید.
(3) فرض کنید شنونده نیز لکنت دارد، از pws بپرسید چگونه می توانند به شنونده با مشکل لکنت، کمک کنند.
سه اقدام زیر رتبه حداقل حمایت را در رتبه بندی بدست آورد:
(1) وانمود کردن به لکنت در هنگام مکالمه
(2) صبور بودن، درک، حساسیت، دوستانه بودن یا عدم قضاوت
(3) گوش دادن
(4) سوال درباره لکنت
(5) به pws اجازه دهد تا کلمات یا جمله خود را تمام کند (6) نشان دادن همدردی، علاقه، مهربانی و احترام
(7) رفتار نرمال با pws
(8) تعامل با او در مکالمه
(9) کمک به لکنت
ده نفر یا بیشتر از پاسخ دهندگان این دو اقدام را غیر حمایتی توصیف کردند:
(1) تمام کردن کلمات یا جملات
(2) استهزاء فرد دارای لکنت (مثلاً، با مسخره کردن یا تقلید حرکات او)

دو هشدار درباره تماس چشمی

نویسندگان دو هشدار با توجه به یافته های مکرر مطرح کرده اند، پاسخ دهندگان اشاره کردند که تماس چشمی، حمایتی ترین عمل توسط طرف مقابل در مکالمه است. اولاً ممکن است در طول مکالمه با کسی که لکنت دارد با ایجاد حس "خیره شدن"، موجب ناراحتی شود. این یک نگرانی قابل توجیه است، تصور کنید که لحظات ممتد لکنت ممکن است از الگوهای تماس چشمی غیرعادی استنباط شده باشد. دوماً، تماس چشمی در بعضی از فرهنگ ها مطلوب نیست.

شرایطی که لکنت را کاهش یا حذف می کند

یک نشانه شگفت انگیز از این اختلال ان است که گویندگان می توانند نحوه صحبت کردن خود را به روش های معین تغییر دهند و ضمن استفاده از این تغییرات گفتاری لکنت را کاهش داده یا حتی کاملا از آن خلاص شوند گاهی اوقات این تغییرات می تواند ظریف باشد. برای مثال این یک امر عادی است که بازیگرانی که مبتلا به لکنت هستند روی صحنه نمایش با لکنت روی صحبت نمی کنند احتمالا توضیح آن این است که حضور بازیگر روی صحنه نمایش یک تغییر در گفتار مرسوم است:رساتر، آهسته تر، شاید با لهجه متفاوت و...

فرضیه اصلاح تلفظ صوتی

تعدادی از تغییرات معروف برای روش صحبت کردن مرسوم وجود دارد که خیلی ظریف نیستند. ابداع عبارت "شرایط القای گفتار سلیس" منسوب به وینگات است که فرضیه اصلاح تلفظ صوتی را برای توضیح علت کاهش لکنت پیشنهاد کرد.وینگات پیشنهاد کرد که تمام شرایط القایی از سلاست گفتار قابل توضیح است.زیرا صحبت کردن "طبق تمام این شرایط بر تلفظ صوتی و استمرار تلفظ صوتی تاکید می کند".

آواز خواندن

نکته قابل بحث درباره متداول ترین نشانه لکنت زبان این است که در طول خوانندگی از بین می رود افرادی هستند که ممکن است وقوع همیشگی آن را زیر سؤال ببرند اما معمولا آن را به عنوان شاخص این اختلال پذیرفته اند. خوانندگی هرگز ارتباط مستقیم با توسعه یک روش درمانی نداشته است با این حال یک دلیل شنوایی از نوجوانان مبتلا به لکنت و کنترل آن در طول خوانندگی نمایانگر تغییرات سازگار با روش درمانی مشهور بود که در اینجا به اختصار شرح داده می شود: بازسازی گفتار. به طور خلاصه خوانندگی فعالیت حرکتی گفتار را با ثبات و ساده می کند.

گفتار ریتمیک

صحبت کردن با یک ریتم دارای اثر سراسری مشابه بر لکنت زبان است. این منبع بسیاری از تکنیک های درمانی در طول دهه های گذشته و حتی قرن های گذشته به اعتقاد عموم بوده است. دموستن، ناطق مشهور که در قرن سوم قبل از میلاد زندگی می کرد مطابق با نوشته های پلوتارک که در 75 قبل از میلاد، دموستن لکنت داشت و با هنرپیشه ای یونانی ساتیروس مشورت کرد که در میان سایر درمان ها برای دموستن تجویز کرد که در هنگام صحبت کردن از تپه بالا برود یا بدود. معمولا این درمان به عنوان اولین استفاده درمانی از ریتم برای کاهش یا حذف لکنت تفسیر شده است از ان زمان تاکنون برنامه های متعدد کاربردی کلینیکی از گفتار ریتمیک معرفی شده است بسیاری از انها به ویژه موفق نبوده اند یا صرفا مشکوک هستند. یک نمونه از مورد دوم "مدارس لکنت زبان" بدنام هستند که در طول اولین سالهای قرن 20 در امریکا به تعداد زیادی تأسیس شدند. دستگاه های مترونم مینیاتوری در گوش در طول دهه 1970 ابداع شدند اما هرگز به موفقیت قابل توجه نائل نشدند.

کاهش سرعت گفتار

به هر تقدیر، هر کسی که لکنت دارد گاهی گزارش خواهد داد که به او گفته شده است که "ارام صحبت کند" این توصیه احتمالا بر اساس این فرضیه ناظران اتفاقی است که مشکل افراد مبتلا به لکنت تلاش برای تند صحبت کردن است. کاهش میزان سرعت یکی از مؤلفه های درمان های مدرن است. با این حال کاهش سرعت گفتار، فی نفسه، مستلزم موفقیت کلینیکی در کاهش مفید لکنت است که ممکن است به صورت کارکردی مفید نباشد. این مخالفت با این گزارش حمایت می شود که 30% کاهش سرعت خواندن باعث کاهش چشمگیر لکنت نشده است. برای شدیدترین شرکت کنندگان 30% کاهش سرعت گفتار توانسته شدت لکنت را تا 35% کاهش دهد و سایر شرکت کنندگان با لکنت قابل توجهی باقی مانده اند.

خواندن به صورت کر و در سایه قرار گرفتن

هنگامی که فردی که لکنت دارد در گروه کر می خواند و در همان زمان با افرادی است که لکنت ندارند لکنت زبان در طول خواندن ناپدید می شود نکته عجیب تر این که اگر فردی که لکنت دارد در طول یک تک گویی خود انگیز چیزی را بگوید که درست همان موقع فرد دیگری گفته است بعد از چند کلمه اتفاق مشابه رخ می دهد شرایط قبلی به نام خواندن کر و شرایط بعدی به نام درسایه قرار گرفتن خوانده می شود شواهدی وجود دارد که نشان می دهد فرضیه اصلاح تلفظ صوتی می تواند اثر خواندن در گروه کر را توضیح دهد هیچکدام از شرایط گفتاری در درمانهای مدرن اثرگذار نیست.

تحریک تصادفی واکنش شفاهی

پژوهش تحریک تصادفی واکنش در لکنت زبان
در طول اوایل دهه یک هزار و نهصد و پنجاه و در پایان دهه های بعدی یک سری آزمایشات ازمایشگاهی نشان داد که اگر به افراد مبتلا به لکنت شوک الکتریکی یا صدای بلند پس از لحظات صحبت کردن با لکنت داده شود لکنت انها کاهش پیدا می کند و در بعضی از موارد کاملا متوقف می شود تنها زمانی بازمی گردد که شوک یا صدا متوقف شوند .حداقل پنجاه مقاله درباره این اثرات منتشر شده است که تاریخ ان به به اوایل دهه هزار و نهصد و شصت بازمی گردد این شوک یا صدا به عنوان محرک تصادفی واکنش به لکنت خوانده می شود نتایج این آزمایشات نشان دادند که لکنت دارای شاخصه های کنشگر است.

اختلال با شاخصه کنش گر

بیان این نکته مهم است که لکنت دارای شاخصه های کنشگر است و این لکنت یک کنشگر نیست اگر یک رفتار آزادانه بروز کند و به راحتی قابل کنترل باشه و با تحریک مشروط واکنش تغییر کند پس آن رفتار به عنوان یک کنشگر خوانده می شود با این حال لکنت ازادانه رفتار مشکل دار را بروز نمی دهد. یک مشکل فیزیولوژیکی در ورای کنترل این اثرات نهفته است درمورد لکنت که همراه با تحریک تصادفی واکنش باشد می تواند به عنوان درمان با روش های کنشگر یا یک درمان کنشگر خوانده شود.

تحریک تصادفی واکنش شفاهی در لکنت

پژوهش ازمایشگاهی شوک و صدای بلند با افراد مبتلا به لکنت در اواسط دهه ۱۹۷۰ متوقف شد با این حال به این کشف منجر شد که تحریک تصادفی واکنش به لکنت می تواند شفاهی باشد و می تواند با کنترل کارکردی لکنت همراه باشد پژوهش نشان می دهد که این گزینه ای برای کودکان است و امکانات کلینیکی می توانند مثمر ثمر باشند به ویژه برای درمان لکنت زودهنگام. بعضی شواهد البته تکه تکه وجود دارد که فرضیه اصلاح تلفظ صوتی می تواند اثرات تحریک تصادفی واکنش شفاهی را توضیح دهد همچنین شواهدی وجود دارد که البته نه به صورت اجباری توضیح می دهد که شاید تحریک تصادفی واکنش شفاهی را از طریق القای ساده سازی زبان گفتاری باعث کاهش لکنت می شود.

بازخورد شنیداری

بازخورد شنیداری دگرگون و باتأخیر این عبارات زمانی صدق می کند که بازخورد سخنان هوابرد با یک دستگاه الکترونیکی به وسیله هدفون های یک طرفه یا دو طرفه یا یک دستگاه در گوش شبیه به سمعک تغییر می کند. اولین اثرات ان با تأخیر بازخورد شنیداری کشف می شود که غالبا با DAF به آن اشاره میشود. متعاقب گزارش مشهور از آن که برای کاهش لکنت مفید بوده است این کشف عمیقا بر عملکرد درمانی اثر گذاشته بود معمولا تأخیر در بازخورد شنیداری یک الگوی گفتاری اهسته و غیرعادی به صورت ادای کشیده کلمات ایجاد میکند که لکنت را کاهش یا رفع میکند. این روزها استفاده کلینیکی از دستگاه های تأخیر بازخورد شنیداری بندرت رخ می دهد پزشکان به سادگی به افرادی که لکنت دارند یاد می دهند که چگونه از الگوی نوین گفتاری برای کاهش یا رفع لکنت استفاده کنند به طور کلی این درمان ها به عنوان بازسازی گفتار نامیده می شوند. برای گویندگان غیرلکنت تأخیر بازخورد شنیداری می تواند القا کننده اختلالات در گفتار باشند که قبلا تصور می شد شبیه به لکنت است و به این ترتیب تئوری های متعددی مطرح شد از جمله این که علت بروز لکنت زبان مشکل بازخورد گفتاری است. بااین حال اکنون پذیرفته شده است که این اختلالات لکنت زبان نیستند به صورت بالقوه دستگاه های تأخیر بازخورد شنیداری مشکل افرین هستند زیرا گزارشاتی از انها وجود دارد که مشکلات مشکلات گذرای گفتاری را القا می کنند. دستگاه های بازخورد شنیداری تغییر یافته در واقع دستگاه های پیشرفته تأخیر بازخورد شنیداری هستند علاوه بر تأخیر بازخورد شنیداری این دستگاه ها دانگ صدا را به سمت بالا یا پایین تغییر می دهند این دستگاه ها از لحاظ تجاری قابل دسترس هستند اما ارزش کلینیکی انها در حال حاضر قابل تردید است.

پوشاندن

اگر صدای گوینده به دلیل پارازیت بازخورد نداشته باشد معمولا پارازیت سفید که از طریق هدفون شنیده می شود. لکنت زبان بصورت عمده کاهش یافته یا از بین می رود برای بازگشت به بحث دموستن منابعی وجود دارد که نشان می دهد ساتیروس تجویز کرده بود که دموستن در ساحل دریا و با سر وصدای گیج کننده اقیانوس صحبت کردن را تمرین کند این وسوسه انگیز است که حدس بزنیم ساتیروس علاوه بر کشف اثر ریتمیک یک کاربرد کلینیکی برای اثر پوشانندگی پیدا کرده است.

خلاصه

اختلال لکنت زبان می تواند همراه با واژگان گیج کننده بالقوه باشد که بهترین کار اجتناب از انهاست این یک ایده مفید کلینیکی است که این اختلال شامل لحظات حرف زدن با لکنت است که گفتار را مختل می کند هیچ تعریف جامعی از لکنت زبان وجود ندارد. اما سه تعریف متداول را می توان در زمینه های مختلف کلینیکی به کار برد رفتارهای مشهود لکنت زبان متعدد و پیچیده هستند بنابراین یافتن راه هایی برای توضیح روشن انها اهمیت کلینیکی دارد. توزیع لحظات لکنت در طول زبان گفتاری معمولا تحت تاثیر حروف بی صدای اولین کلمه قرار می گیرد و افرادی که لکنت دارند معمولا روی صداهای معین لکنت پیدا می کنند تشخیص لکنت معمولا یک چالش کلینیکی نیست و بزرگسالان و والدین معمولا برای شناسایی ان تشخیص صحیح می دهند با این تعدادی از اختلالات وجود دارد که بالقوه می توانند با لکنت اشتباه گرفته شوند و شرایط متعددی وجود دارد که لکنت زبان را کاهش می دهد یا از بین می برد و بسیاری از انها در روشهای موفقت درمانی مورد استفاده قرار می گیرند.