بله، البته ولی با در نظر گرفتن برخی استثناها.
کودک شما باید خود را کودک عادی بداند کودکی عادی که گاه لکنت پیدا میکند. بنابراین لازم است ملاک های رفتاری، ارزش های اجتماعی و نوع مسئولیت هایی که از و سایر کودکان خود انتظار دارید به او نیز اموزش دهید. اگر کودکان روش تربیتی ویژه ای داشته باشند نمی توانند احساس عادی بودن بکنند. خواه این نوع تربیت به دلیل لکنت باشد خواه به دلیل دیگر. از طرفی لابد کودک شما در بسیاری از موارد با سایر کودکان متفاوت است. والدین بسیاری اظهار می دارند که در ترببیت هر کودک روش جداگانه ای اعمال می کنند شاید برای کودکی از روش حل مسئله استفاده کنند و برای کودک دیگر روش پیروی از دستورات را به کار برند انها به تجربه دریافته اند روش هایی که برای یک کودک مؤثر است ممکن است برای دیگری بی اثر باشد.
می دانیم کودکی که لکنت دارد ممکن است گفتارش طولانی تر شود. امیدواریم هنگامی که صحبت می کند با حوصله به او گوش دهید تا حرفش تمام شود شما باید او را مطمئن سازید که برای بیان افکارش به اندازه کافی فرصت دارید. با این همه باید هنگام صحبت نوبت را رعایت کند و سایر مهارت های اجتماعی را نیز کسب کند لکنت نباید برای او مجوز متکلم وحده شدن یا قطع صحبت دیگران باشد.
گاهی والدین از کودک انتظاراتی بالاتر از توان او دارند کودکی که تلاش می کند خواسته والدین را اجرا کند ولی نمی تواند و شکست می خورد تحت فشار قرار می گیرد این نوع فشارها و تنش ها می تواند لکنت را تشدید کند.
بیشتر بخوانید
دسیفاژی
باید تا حد امکان این تصمیم بدون توجه به لکنت او گرفته شود. چراکه به هرحال برای بعضی از کودکان سراسر یک بعدازظهر یا عصر دور ماندن از والدین مشکل تر از سایرین است. بنابراین در نظر بگیرید اگر کودک شما لکنت نداشت ایا او را نزد پرستار می گذاشتید؟ اگر پاسخ بلی است پس او را با خیال راحت به دست پرستار بسپارید. شما معمولا به پرستار در مورد قوانین منزل و برنامه خواب کودک توصیه هایی می کنید و یک شماره تلفن جهت دسترسی به خودتان به او می دهید در مورد لکنت نیز می توانید به او بیاموزید هنگام لکنت کودک چگونه شرایط را سامان دهد.
او را اگاه کنید که کودک شما گاهی لکنت دارد با عبارتی ساده شرح دهید که لکنت او به چه شکل است مثلا بگویید کودک من در شروع کلمه مشکل دارد و هجای اول کلمه را تکرار می کند.
به پرستار بگویید که خودتان هنگام لکنت کودک چگونه رفتار می کنید برای مثال صبر می کنم تا کودک کلامش را خودش بگوید و کلمه یا جمله او را کامل نمی کنیم. ما صحبت او را قطع نمی کنیم و نمی گوییم کمتر صحبت کن. ادای او را درنمی اوریم و سر به سرش نمی گذاریم و وقتی صحبت می کند نگاهش می کنیم شما می توانید آن موقعیت هایی را که احتمالا بیشتر باعث لکنت او می شوند تشریح کنید. مثلا مواقعی که واقعا هیجان زاده است بیش از حد خسته است عجله دارد یا سؤالات زیادی از او پرسیده شود از پرستار بخواهید که مهربان و همدل بوده صبور باشد و انچه را که کودک می گوید بشنود و سپس به آن پاسخ دهد.
همه ما وقتی خسته پریشان یا اشفته هستیم در تلفظ کلمات و بیان عقاید خطاهای بیشتری داریم بنابراین اگر خستگی در گفتار کودک شما اثر بارزی دارد لازم است ترتیبی دهید تا او به اندازه کافی استراحت کند.
ثبات در ساعت خواب به هر کودکی کمک می کند تا با برنامه خواب خاصی سازگار شوند. ضمنا این ثبات باعث می شود که کودکان از نظم و ترتیب در برنامه های عادی روزانه نیز بهره ببرند. مثل بیدار شدن، لباس پوشیدن، در وقت معینی غذا خوردن و به رختخواب رفتن. انها با این ترتیب می اموزند در چه زمانی انتظار چه چیزی را داشته باشند چنین ساختاری عدم اطمینان را در زندگی انها کاهش می دهد البته این گفته به این معنا نیست که والدین پیرو برنامه ای کاملا خشک و بدون انعطاف باشند بلکه انها باید برای تصمیم گیری به بهترین شکل به قضاوت بپردازند.
اینکه کودکی پیوسته و به توجه دیگران نیازمند باشد و برای کسب آن بکوشد تا حدودی به احساس او از ارزش خودش، شخصیت و توانایی هایش وابسته است برای کودکان بسیار ارزشمند است تا برای صحبت و گفتگو با هر یک از والدین وقت جداگانه ای داشته باشند. در مورد کودکی که لکنت دارد توجه اضافه و اختصاص دادن زمان کافی برای شنیدن حرفهایش احتمالا سبب می شود احساس بهتری درباره گفتار خود داشته باشد و حس کند برای والدین فردیی باارزش و مهم است. فراهم اوردن فرصت هایی برای شنیدن حرف های کودک بدون این که ان را نابجا قطع کنیم می تواند به خوبی میزان لکنت را در در کودکان خردسال کاهش دهد وقتی کودک انتظار دارد گفتارش توسط خواهر و برادرش قطع شود و این چنین می شود نمی تواند به سهولت صحبت کند همچنین کودکی که برای جلب توجه مادر و پدر باید پیوسته تقلا کند احساس می کند تحت فشار است و باید تند حرف بزند.
خیر، به ویژه اگر کودک در سنین پیش دبستانی است. بسیاری از کودکان با انچه می بینند یا می شنوند به سهولت تحریک می شوند و برخی نمایش ها واقعا انها را می ترساند سطح هیجان بالا از هر منبعی که باشد میزان لکنت را افزایش می دهد حتی تا مدت ها پس از ان که گفتار کودک بهبود هم نیافته باشد این احتمال هست که در شرایط تنش زا و هیجانی مجددا لکنت پیدا کند. والدین به ما می گویند فعلا که خوب صحبت می کند فقط در شرایطی که هیجان زده است لکنت دارد اگر یک برنامه تلویزیونی یا هر تجربه دیگری برای او بیش از اندازه مهیج باشد حتما برای سایر کودکان نیز همین حالت را دارد.
بیشتر بخوانید
صاحب نظر کیستبه نظر میرسد جنگ و دعوا قسمتی از اموزش چگونه زیستن با خواهران یا برادران و یا بچه های همسایه است. هر اندازه که والدین از این کار ناراحت باشند باز بچه ها با هم می جنگند و کلمات نامناسبی به هم می گویند واقعیت این است که کودکان مبتلا به لکنت نیز دوست دارند مثل سایر بچه ها گاه دعوا کنند به هرحال طبیعی است که جنگ و دعوا بین کودکان تا حدودی وجود داشته باشد والدین نباید به این امر حساسیت نشان دهند.
بحث و مشاجره حتی میان پدر و مادرهایی که روابط بسیار خوبی دارند نیز اتفاق می افتد متخصصان روان شناسی و مشاوران خانواده بر این نکته تأکید دارند که کودک باید بداند این عدم توافق و مشاجره نشانه عدم علاقه نیست و منجر به جدایی انها نخواهد شد. انها می خواهند کودک بیاموزد که اگر با فردی به بحث و جدل می پردازند سبب به کاهش اهمیت آن فرد نزد دیگران نیست. اما وقتی مشاجره کلامی بین بزرگ ترها شدید و مزمن می شود و به شکل عادت درمی اید ممکن است کودکان تحت تأثیر قرار گیرند کودکان در چنین شرایطی اسیب پذیر می شوند کودکان بزرگ تر ممکن است مجبور باشند نقش حامی یکی از والدین یا ناجی صلح خانواده را بازی کنند چنین محیطی شرایط مناسبی برای رشد کودک نیست اگر بحث و جدل در خانواده شما لکنت کودک را تحت تاثیر قرار داده و شما برای حل مشکل موفق نبوده اید برای کودک نزد مشاوران خانواده بروید.
شاید، بستگی دارد به این که جدایی بر روحیه انها چه تأثیری بگذارد و چه واکنشی نشان دهند جدایی می تواند در سایر مسائل کودک نیز اثر بگذارد مثلا روی وضعیت او در مدرسه بازی با دوستانش اما اگر رابطه بین والدین پیش از این با اصطکاک و مشکل همراه باشد این مسئله تأثیر خود را بر لکنت وی گذارده است انچه مهم به نظر می رسد این است که کودک به وقایع اخیر خانواده چگونه واکنش نشان می دهد و انتظار دارد پس از جدا شدن والدین از هم چه اتفاقی برای او بیفتد برای حفظ ثبات در زندگی کودک و خودتان هر کاری می توانید بکنید.
در خانواده های امریکایی جدا شدن یا طلاق غیرعادی نیست اگرچه ممکن است در مورد کودکی که لکنت دارد حساسیت ویژه ای داشته باشید ولی باید بدانید که تأثیرات عاطفی چنین تصمیمی کل خانواده را در بر می گیرد به کودکان خود اطمینان دهید که دوستشان دارید و انها را توجیه کنید که انها باعث این جدایی نیستند و شما همیشه پدر و مادر انها باقی خواهید ماند به خاطر داشته باشید که هیچ عاملی نمی تواند به تنهایی سبب پایداری و لکنت شود.
تفاوت اصلی فردی که تنها زندگی می کند با سایر افراد این است که فرد تنها کسی را ندارد تا تنش های روزمره زندگی را با او تقسیم کند بعضی از والدین تنها شیوه خوبی را برای مقابله با این نیازها در پیش می گیرند که تأثیر بسیار خوبی روی کودک دارد کودک راه هایی را که برای راه هایی را که خود برای برخورد مؤثر با تنش ها در پیش می گیرد می اموزد تا در مورد خودش نیز به کار برد.