احتمالا این سوال برای شما مطرح می شود که اثر نامناسب ناشی از لکنت زبان چیست؟ شما نگران این موضوع هستید که ایا لکنت بر رشد اجتماعی یا بر پیشرفت تحصیلی یا سعادتمندی او تأثیر می گذارد؟ و البته می خواهید بدانید چه کارهایی را برای کودک به او می توانید انجام دهید؟ پاسخ ما به این سؤالات بر اساس تجربه برخورد با کودکان لکنتی مختلف تهیه شده اند. بیشتر این کودکان به تدریج پیشرفت کرده و بهبود می یابند و با حمایت والدین لکنتشان برطرف می شود.
بسیاری از دانشمندان برجسته و نویسندگان بزرگ مانند چارلز داروین لوئیس کارول لکنتی بوده اند. بنابراین دلیلی وجود ندارد که فرض کنیم لکنت از کم هوشی ناشی می شود و یا موجب تأخیر در پیشرفت تحصیلی می شود در واقع بسیاری از لکنتی ها دوره مدرسه و دانشگاه را با نمرات عالی طی کردند و بدان مباهات می کنند. موفقیت کودک شما در مدرسه تحت تأثیر عوامل شخصیتی و فردی است که مستقل از لکنت هستند. اگر کودک شما تیزهوش یا دارای انگیزه کافی باشد در پیشرفت تحصیلی اش مؤثر است اگر کودکی اجازه ندهد که لکنتش او را از مشارکت در کلاسها بازدارد حتما موفقیت های تحصیلی فراوان تری را نیز کسب خواهد نمود. معلمان دلسوز و اگاه در این جهت کمک های فراوانی را می توانند ارائه کنند و می توانند کودک را تشویق کنند علی رغم لکنت حرفش را بزند. اموزگاران می توانند به کودک بفهمانند که همکلاسی هایش به سخن او توجه می کنند. آن را می شنوند و می پذیرند. البته شما باید با درمانگر و معلمان کودکتان دائما در تماس باشید تا بتوانید هم به ایشان کمک کنید و هم موجب پیشرفت تحصیلی کودکتان شوید از طریق همین ارتباطات و تماس هاست که شما و درمانگر می توانید معلمانی را که درک صحیحی از لکنت ندارند اگاه کنید و چگونگی برخورد صحیح و مناسب با لکنت را به ایشان بیاموزید. اگر فرزند شما علاقه مند است که به دانشگاه راه یابد لکنت او اصلا مانع این کار نیست. مسئولان پذیرش دانشجو از پذیرش چنین فردی خوشحال هم می شوند. فردی که تجربه یک مشکل یعنی لکنت را دارد و درعین حال از ادامه تحصیل بازنمانده بسیار گران بهاست. از طرفی بسیاری از دانشکده ها و دانشگاه ها مراکز ارائه خدمات گفتار درمانی دارند زیرا که می دانند بعضی از دانشجویان دچار اختلال گفتاری به ویژه لکنت می باشند.
بیشتر بخوانید
با لکنت زبان کودکم چه کنمخیر، دوستیابی به واسطه صمیمی بودن عملی است. اگرچه کودک شما در صحبت با همسالانش کمی مشکل دارد اما اگر با دیگران صمیمانه صحبت کنند به سرعت دوستان فراوانی پیدا خواهد کرد. بسیاری از کودکان لکنتی را می شناسم که دوستان فراوانی نیز دارند. تنها به این دلیل که افراد شوخ و پرنشاطی هستند انها مردم را دوست دارند و از طبع بذله گو برخورد دارند و اجازه نمی دهند که لکنت مانع پرحرفی و بذله گوییشان شود. من با کودکانی که لکنت خفیفی داشته اند کار کردم انها در ابتدا به دلیل لکنت دچار ناراحتی و اضطراب بودند و بسیار کم صحبت می کردند و والدینشان نیز از این جهت ناراحت و نگران بودند اما به مرور در اثر درمان و ممارست این کودکان راحت و پرحرف شدند و یاد گرفتند که وقتی لکنتشان مورد تمسخر است مضطرب نشوند و به ان توجهی نکنند انها به راحتی در مورد لکنتشان با دیگر کودکان صحبت می کنند و همچنین علاقه و توجه انها را به خود جلب می کنند که این امر طبیعتا موجب دوستی و رفاقت می شود.
حتما. حتی باید گفت بعضی از ورزشکاران پرمهارت این دهه لکنتی هستند. البته تعداد کمی از ما می توانیم چنین برتر باشیم اما اگر کودکتان به ورزش علاقه مند است حتما ورزش برایش ارضاکننده خواهد بود اگر او خوب ورزش کند یا صرفا مشتاقانه و پرحرارت بازی کند حتما دیگر کودکان از ورزش کردن با او بسیار لذت خواهند برد و این مشارکت و تبادل حس اعتماد کودک را تقویت می کند و درنتیجه در گفتار کودک نیز تأثیر مثبت بگذارد. کودکان لکنتی وقتی مشغول فعالیت می شوند بر روی گفتار تمرکز ندارند و لذا راحت تر سخن می گویند و از همین رو احساس راحتی می کنند. از جمله این فعالیت ها ورزش و دیگر حرکات جسمانی است کودکی که به ورزش و بازی مشغول است یا هیچ لکنتی ندارد یا لکنت او خیلی خفیف است. طی ورزش و بازی حتی یک فرد لکنتی شدید نیز با وجود هیجان و التهاب در بازی می تواند راجع به هر چیزی داد و فریاد کند و بر سر یارانش به راحتی فریاد بکشد.
شاید شما به اینده کودکتان می اندیشید و نگران هستید که او در برقراری ارتباط ازدواج و مثلا تربیت فرزندانش مشکلاتی داشته باشد پاسخ این است که احتمالا مشکلات او بیش از افراد غیرلکنتی نخواهد بود. اجازه بدهید به ترتیب راجع به سه موضوع مطرح شده کمی توضیح بدهیم. برقراری ارتباط برای بیشتر نوجوانان زیر بیست سال چه لکنتی باشند چه نباشند سخت و دشوار است. بیشتر نوجوانان بیست ساله که لکنت دارند می اموزند که علی رغم وجود لکنت با دیگران ارتباط داشته باشند انها درمی یابند که اگر رفتاری دوستانه و صمیمی داشته باشند در ایجاد ارتباط موفق خواهند بود. این که ارتباط واقعی مثلا در طی طرح یک مسئله شیمی یا هر علاقه مشترک دیگری ایجاد شود تفاوتی نمی کند درواقع هنگامی که دو نفر می خواهند یکدیگر را بشناسند لکنت هیچ دخالتی ندارد و هیچ مزاحمتی ایجاد نمی کند. در اشنایی ها و ملاقات هایی که به ازدواج منتهی می شوند نیز لکنت هیچ مانعی ایجاد نمی کند.
شاید شما نگرانید که مبادا با رشد جسمی کودک مشکل لکنت او نیز عمیق تر شود و از مسائلی چون ازدواج و تشکیل خانواده فراتر رود. شاید شما کسی را بشناسید که به شدت لکنت دارد و به واسطه لکنت در اجتماع مشکلات جدی دارد البته نباید این طور باشد مثلا فرض کنید من در موقعیت های بسیاری لکنت میکنم اما باز با مردم حرف میزنم با ادم های تازه به راحتی ملاقات می کنم با تلفن تماس میگیرم و هر کاری که فرد غیرلکنتی انجام می دهد من نیز انجام می دهم. اغلب اوقات اسان و راحت حرف میزنم اما گهگاهی بر اثر لکنت ساکت می مانم. شنونده های من غالبا علائم لکنت را از رفتار و عکس العمل های من دریافت می کنند وقتی من با وجود لکنت ارامش و خونسردی ام را حفظ می کنم شنونده ها به سختی متوجه لکنتم می شوند. مطمئنا بعضی افراد بی حوصله و عجول هستند اما اموخته ام که نباید بگذارم صحبتم را قطع کنند و برنامه ام را به هم بریزند. بعضی روزها لکنت در همه امور زندگیم مزاحمت ایجاد می کند و گاهی به دلایلی که همیشه هم برایم روشن نیست لکنتم شدید و از کنترلم خارج می شود. گاهی اوقات از بیان کلماتی که برای تلفظ انها دچار لکنت می شوم و یا از موقعیت های دشوار که می دانم در انها روان نیستم اجتناب می کنم گاهی مأیوس می شوم این مرحله لکنت یک مزاحمت و دردسر واقعی است اما یاد گرفته ام با ان مقابله کنم بسیاری از لکنتی های بزرگسال دیگر این مبارزه را اموخته اند و به کار می گیرند.
بیشتر بخوانید
کودکان لکنتی
سال های متمادی بیشتر افراد با احتیاط به لکنت نزدیک می شدند مثل این بود که ما به هر دلیل هراس از اگاهی کودک نسبت به لکنت روی یک بمب انفجاری قدم می گذاریم. بسیاری پذیرفته بودند که این اگاه تر شدن کودک نسبت به لکنتش موقعیت را وخیم تر می سازد. اما در حال حاضر عقاید چنین نیستند دو نکته را در نظر داشته باشید.
اول این که اگر لکنت برای کودکتان مشکلی جدی و ملموس است قطعا به ان اگاهی یافته است و همچنین به واسطه لکنت دچار سرخوردگی شده است. در این حالت اگر وانمود کنید که همه چیز درست است و مشکلی وجود ندارد کودک نتیجه می گیرد که لکنتش ان قدر بد است که حتی نمی توان در موردش صحبت کرد و دوم این که برنامه درمانی زودهنگام همیشه بهترین نتایج را به بار اورده است. اگر به محض این که لکنت یا ناروانی شناسایی شد، کمک های درمانی و مشاوره ای ارائه شوند نه تنها لکنت کودک و ناروانی اش بدتر و شدیدتر نخواهد شد بلکه او فرصت و شانس بیشتری برای بهبود کامل دارد.