زمانی که شدت اختلال وسواسی – اجباری زیاد گردد از دارو درمانی و روان درمانی می توان برای درمان آن استفاده کرد. داروهایی که برای درمان اختلال وسواسی – اجباری به کار می رود شامل داروهایی است که بر روی ناقل عصبی سروتونین اثر می گذارد. در مبتلایان به اختلال وسواسی – اجباری میزان ناقل عصبی سروتونین در درون مغز کاهش می یابد. داروهایی که اصطلاحا داروهای اختصاصی بازدارنده ی باز جذب سروتونین
(SSRI)
نامیده می شوند از باز جذب ناقل عصبی سروتونین جلوگیری می نمایند و سبب افزایش میزان این ناقل عصبی در درون مغز می شوند.با افزایش میزان ناقل عصبی سروتونین علائم اختلال وسواسی – اجباری کاهش می یابد. داروهایی که برای درمان اختلال وسواسی – اجباری به کار می روند اولین علائم بهبودی را بعد از دو یا سه هفته بعد از مصرف ایجاد می نمایند.این دارو ها بر روی تمام مبتلایان به اختلال وسواسی – اجباری اثر نمی گذارند. بر اساس پژوهش هایی که در این زمینه انجام شده است تنها
%40
تا
60%
مبتلایان به اختلال وسواسی – اجباری به دارو درمانی پاسخ می دهند.
کارآمد ترین روان درمانی برای درمان اختلال وسواسی – اجباری درمان شناختی – رفتاری است. درمانگران شناختی – رفتاری پیشنهاد می نمایند که بهتر است به صورت کلی از تکنیک های رفتاری برای درمان حالت وسواس عملی و از تکنیک های شناختی برای درمان حالت وسواس فکری استفاده گردد. تکنیک های مواجهه
(Exposure)
و پیشگیری از پاسخ
(response prevention)
کارآمد ترین تکنیک های رفتاری برای درمان حالت وسواس عملی می باشند. میزان کارآیی تکنیک های فوق در درمان حالت وسواس عملی حدود
75%
برآورده شده است.
برای درمان اختلالات خواب از دارو درمانی و روان درمانی استفاده می گردد. در درمان دارویی حالت بیخوابی از دسته های گوناگون دارویی دسته های داروهای خواب آور، ضد اضطراب و ضد افسردگی استفاده می گردد. بر طبق برآوردهای انجام گرفته در حدود 50% از اشخاصی که حالت بیخوابی دارند برای مقابله با حالت بیخوابی خود از داروهای مختلف مانند داروهای خواب آور، ضد اضطراب و ضد افسردگی استفاده می نمایند.اگرچه امکان دارد استفاده از داروهای مختلف برای مقابله با حالت بیخوابی با کاهش موقت حالت بیخوابی همراه باشد اما استفاده بلند مدت از داروها برای مقابله با حالت بیخوابی می تواند با عوارض مختلفی مانند ایجاد حالت تحمل دارویی، حالت وابستگی دارویی، بوجود آمدن مشکلات خفیف شناختی و مسمویت های دارویی همراه باشد.یکی از مهم ترین عوارض احتمالی استفاده از داروها برای مقابله با حالت بی خوابی ایجاد حالت وابستگی دارویی می باشد.حالت وابستگی دارویی عبارت است از کاهش تدریجی میزان اثرات درمانی همزمان با ادامه مصرف داروها می باشد.ایجاد حالت وابستگی دارویی می تواند سبب گردد شخصی که از حالت بی خوابی رنج می برد اقدام به افزایش میزان مصرف داروهایی که برای مقابله با حالت بیخوابی از آنها استفاده می کند،نماید.ایجاد حالت وابستگی دارویی می تواند با افزایش خطر رو به رو شدن مسمومیت های دارویی همراه باشد.یکی دیگر از عوارض دارویی است که برای درمان حالت بیخوابی از آنها استفاده می شود حالت تحمل دارویی است. حالت تحمل دارویی به خصوص در مواقعی که شخص مبتلا به حالت بیخوابی از داروهایی که در دسته داروهای بنزودیازپنی برای مقابله با حالت بیخوابی خود استفاده می کند می تواند بیشتر باشد. در اثر ایجاد حالت تحمل دارویی شخصی که برای مدتی از برخی داروها به خصوص داروهایی که در دسته داروهای بنزودیازپنی برای مقابله با حالت بیخوابی استفاده نموده است زمانی که میزان مصرف این داروها را کاهش می دهد یا به علت عدم دسترسی به این داروها نمی تواند از آنها استفاده کند ناراحتی های مختلفی مانند افزایش میزان بیخوابی، کاهش حالت خلقی، اضطراب، نگرانی و بی قراری و تمایل فراوان برای مصرف این داروها را تجربه می کند.از دیگر عوارض مصرف داروهایی که برای مقابله با حالت بیخوابی از آنها استفاده می شود افزایش خطر مسمومیت های دارویی می باشد. افزایش خطر مسمومیت های دارویی به خصوص در افرادی که در سنین سالمندی قرار دارند بیشتر است. حالت خواب آلودگی و یا کاهش خفیف هوشیاری یکی دیگر از عوارض دارو هایی که برای مقابله با حالت بیخوابی از آن استفاده می گردد، است. افزایش حالت خواب آلودگی و یا کاهش خفیف حالت هوشیاری می تواند احتمال رو به رو شدن شخص با خطرات مختلف مانند تصادفات رانندگی و یا خطر سقوط از بلندی را افزایش دهد.اثرات اختلالات خواب می تواند آنقدر آزار دهنده باشد که شما احتمالا به دنبال تسکین فوری خواهید بود.متاسفانه حل موارد طولانی مدت می تواند بیشتر طول بکشد. با این حال اگر شما به برنامه درمانی خود پایبند مانده و به طور منظم با پزشکتان در ارتباط باشید در نهایت می توانید بهترین راه برای خواب بهتر را بیابید.
بیشتر بخوانید
17 راهکار برای افزایش تمرکز و دقت در کودکان
هدف از درمان بی نظمی جنسیتی پرداختن به پریشانی و سایر احساسات منفی مرتبط با داشتن جنسیت است که با جنس تعیین شده شما در بدو تولد همسو نیست.مهم است که به یاد داشته باشید که مشکل،هویت جنسی شما نیست بلکه ناراحتی ناشی از آن است.به همین دلیل است که درمان اختلال هویت از طریق رویکرد تیمی با پزشکان متخصص در نخصص های مختلف از جمله رواشناسی،کار اجتماعی،غدد درون ریز، ارولوژِی و جراحی به بهترین وجه انجام می شود.
برای درمان اختلالات هویت جنسی از روش های درمانی متفاوتی استفاده می شود از قبیل :
- دارو درمانی
- داروهای شناختی – رفتاری
- ریلکسیشن تدریجی
- شرطی سازی پنهان
- حساسیت زدایی غیر مستقیم
- حساسیت زدایی و پردازش مجدد حرکات چشم
EMDR
- تصویر سازی برنامه های عصبی روانی
NLP
- تغییر در تصویر سازی ذهنی
رویکردهای پیشنهادی برای حل اختلافات زناشویی:
- زوج درمانی هیجان مدار
- درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ACT
- واقعیت درمانی
- طرحواره درمانی
- تحلیل رفتار متقابل
- انواع رویکردهای درمانی همچون (سیستمی،راهبردی و ...)
زوج درمانی در بهبود رابطه های زناشویی نفش موثری دارد. با زوج درمانی زوجین می توانند بهتر همدیگر را بفهمند در صورتی که قصد دارند خود را اصلاح کنند و عوض شوند به آنها کمک شود تا به خواسته و آرمان خود برسند در ادامه به روش های زوج درمانی می پردازیم.
شیوه های زوج درمانی:
- زوج درمانی با اصلاحات رفتاری
- زوج درمانی احساسی
- زوج درمانی با تحلیل و درمان روان زوجین
درمان های پیشنهادی:
- دارودرمانی
- نوروفیدبک
- درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ACT
- رویکردهای پویشی کوتاه مدت مبتنی بر ذهن سازی
- بازی درمانی
- موسیقی درمانی
- داروهای محرک و غیر محرک
بیشتر بخوانید
روش "شبیه سازی ذهن" در درمان لکنت زبان
- روان درمانی:
روان درمانی می تواند برای کودک شما در بیان احساسات خود در مقابله با
ADHD
مفید باشد.
ADHD
می تواند ارتباط کودک شما را با همسالان و افراد مسئول دچار مشکل کند.روان درمانی می تواند به کودکان کمک کند تا این روابط را بهتر کنترل کنند.در روان درمانی، ممکن است کودک بتواند الگوهای رفتاری خود را کشف کند و بیاموزد که چگونه در آِینده گزینه های خوبی انتخاب کند و خانواده درمانی می تواند یک روش عالی برای کمک به چگونه عمل کردن در برابر رفتار های آزاردهنده باشند.
- رفتار درمانی:
هدف از رفتار درمانی این است که به کودک بیاموزد که چگونه رفتارهای خود را بررسی کند و آنها را به رفتارهای مناسب تغییر دهد. شما و فرزندتان، و شاید معلم کودک او، باهم همکاری خواهید کرد و استراتژِی هایی برای نحوه رفتار کودک در پاسخ به موقعیت های خاص طراحی خواهید کرد. این استراتژی ها اغلب شامل نوعی بازخورد مستقیم برای کمک به کودک در یادگیری رفتارهای مناسب است.
- آموزش مهارت های اجتماعی
- گروه های حمایتی
- آموزش مهارت های فرزند پروری به والدین:
- مهلت زمانی
- با هم بودن
- تلاش برای موفقیت
- مدیریت استرس
- مداخلات رفتاری برای خانه و مدرسه